Translation of "Vanzelfsprekend" in French

0.003 sec.

Examples of using "Vanzelfsprekend" in a sentence and their french translations:

Dat is vanzelfsprekend.

C'est évident.

We beschouwen de democratie als vanzelfsprekend.

Nous prenons la démocratie pour acquise.

- Dat is evident.
- Dat is vanzelfsprekend.

C'est évident.

- Dat lijkt duidelijk.
- Dat lijkt vanzelfsprekend.

Ça paraît évident.

Alles wat impliciet is, wordt als vanzelfsprekend beschouwd.

Les implicites sont donnés par acquis.

Voor mij was het vanzelfsprekend dat zij zou komen.

Je pensais qu'il allait de soi qu'elle viendrait.

- Ik weet niet hoe ik dat moet aantonen, zo vanzelfsprekend is het!
- Ik weet niet hoe ik dat moet bewijzen, aangezien het zo duidelijk is!

Je ne sais pas comment le démontrer vu que c'est trop évident !

- Ik weet niet hoe ik dat moet aantonen, aangezien het zo al duidelijk is.
- Ik weet niet hoe ik dat moet aantonen, zo vanzelfsprekend is het!
- Ik weet niet hoe ik dat moet bewijzen, aangezien het zo duidelijk is!

Je ne sais pas comment le démontrer vu que c'est trop évident !

Waarom, natuurlijk willen de mensen geen oorlog. Waarom zou een arme boerderij sloeber zijn leven in een oorlog riskeren wanneer hij er het beste uit kan komen door terug te keren naar zijn boerderij? Uiteraard willen de gewone mensen geen oorlog; noch in Rusland, noch in Engeland, noch in Amerika, noch wat dat betreft in Duitsland. Dat is vanzelfsprekend. Maar het zijn tenslotte de leiders van het land die het beleid bepalen en het is altijd een eenvoudige zaak om de mensen mee te slepen, of het nu gaat om een ​​democratie of een fascistische dictatuur of een parlement of een communistische dictatuur. [...] Inspraak of geen inspraak, de mensen kunnen altijd op het bevel van de leiders worden gebracht. Dat is gemakkelijk. Het enige wat je hoeft te doen is hen vertellen dat ze worden aangevallen en de pacifisten veroordelen vanwege het gebrek aan patriottisme en het blootstellen van het land aan gevaar. Het werkt op dezelfde manier in elk land.

Bien entendu, le peuple ne veut pas de guerre. Pourquoi est-ce qu'un pauvre gueux dans une ferme voudrait risquer sa vie dans une guerre dont il ne peut espérer au mieux qu'il en reviendra entier ? Naturellement, le commun de la population ne veut pas de guerre ; ni en Russie, ni en Angleterre, ni en Amérique, ni, en ce qui nous concerne, en Allemagne. C'est bien entendu. Mais, après tout, ce sont les dirigeants d'un pays qui en déterminent les lignes d'action, et ce n'est jamais qu'une question simple que d'entraîner le peuple, que ce soit dans une démocratie, une dictature fasciste, un Parlement, ou une dictature communiste. [...] Le peuple peut toujours être converti à la cause des dirigeants. Cela est facile. Tout ce qu'il suffit de faire, c'est de leur dire qu'ils sont attaqués et dénoncer les pacifistes pour leur manque de patriotisme qui expose le pays au danger. Cela marche de la même manière dans tous les pays.