Translation of "Sporen" in Italian

De sporen van Dana houden hier op.

Le orme di Dana finiscono qui.

En ze laat heel weinig sporen na.

E lascia un'impronta molto lieve.

Zijn familie volgt al vier generaties sporen...

Quarto di una tradizione familiare di esperti,

Moederinstincten sporen haar aan. Ondanks het gevaar.

L'istinto materno la guida... nonostante il pericolo.

Ik steek de sporen iedere morgen over.

- Attraverso i binari ogni mattina.
- Io attraverso i binari ogni mattina.

Om het protest op te sporen en te voorkomen?

per scoprire e prevenire le proteste?

Perfect om een nachtelijk maal mee op te sporen.

È perfetto per fiutare un banchetto di mezzanotte.

Maar we hebben in elk geval sporen om te volgen.

Almeno abbiamo delle tracce da seguire.

Raak ze lichtjes aan, laat zo weinig mogelijk sporen na.

Toccatelo con leggerezza, lasciate una traccia piccolissima.

Er is weinig tijd en geen wind om hun sporen te verspreiden.

Hanno poco tempo e neanche un alito di vento per spargere le spore.

Dus je wilt dat ik de sporen van de wolf dieper de grot in volg?

Vuoi che segua le orme dentro la caverna?

'Dat zijn de dieren die ze doodt.' Dus ik kijk naar prooien, kleine sporen, gegraaf in het zand...

"Ok, sono gli animali che sta uccidendo." Quindi cerco uccisioni, piccoli segni, scavi nella sabbia,

Hij was gekleed in een eenvoudig reispak, gewapend met een sabel en gewikkeld in een brede groene jas; een zwarte veer, bevestigd aan zijn hoed door middel van een diamanten lus, viel terug op zijn edele gezicht en zwaaide op zijn hoge voorhoofd, beschaduwd door lange bruine haren; zijn met modder besmeurde laarzen en sporen kondigden aan dat hij een heel eind was gekomen.

- Indossava un abito da viaggio semplice, armato di una spada e avvolto in un grande mantello verde; una piuma nera, attaccata al suo cappello con una fibbia di diamanti, cadde sul suo volto nobile e dondolava sulla sua fronte alta, ombreggiata da lunghi capelli castani; i suoi stivali e i suoi speroni, ricoperti di fango, annunciavano che veniva da lontano.
- Lui indossava un abito da viaggio semplice, armato di una spada e avvolto in un grande mantello verde; una piuma nera, attaccata al suo cappello con una fibbia di diamanti, cadde sul suo volto nobile e dondolava sulla sua fronte alta, ombreggiata da lunghi capelli castani; i suoi stivali e i suoi speroni, ricoperti di fango, annunciavano che veniva da lontano.