Translation of "Leiders" in English

De beste leiders...

The best rulers

Omdat we leiders waren...

[in Spanish] Because we were the leaders,

Zij zijn mijn leiders.

- They are my leaders.
- They're my leaders.

Zij zijn onze toekomstige leiders.

These will be our future leaders.

Terwijl politieke leiders en zelfs milieuactivisten

While policy leaders and even environmentalists

Ouders en religieuze leiders bekritiseerden hem.

Parents and religious leaders criticized him.

Al die jongens werden gezien als leiders op hun gebied,

All of these guys were thought leaders in their own right,

Dankzij dit is Nederland een van de leiders in de tomatengroei, ook al

Thanks to this, the Netherlands is one of the leaders in tomato growth, even though

De mensen die in dat land woonden, waren niet in staat om hun leiders tegen te spreken.

The people who lived in that country were not able speak out against their leaders.

Alle grote leiders hebben één kenmerk gemeen gehad: het was de bereidheid om ondubbelzinnig de belangrijkste angst van de mensen in hun tijd te confronteren. Dit, en niet veel anders, is de essentie van leiderschap.

All of the great leaders have had one characteristic in common: it was the willingness to confront unequivocally the major anxiety of their people in their time. This, and not much else, is the essence of leadership.

Waarom, natuurlijk willen de mensen geen oorlog. Waarom zou een arme boerderij sloeber zijn leven in een oorlog riskeren wanneer hij er het beste uit kan komen door terug te keren naar zijn boerderij? Uiteraard willen de gewone mensen geen oorlog; noch in Rusland, noch in Engeland, noch in Amerika, noch wat dat betreft in Duitsland. Dat is vanzelfsprekend. Maar het zijn tenslotte de leiders van het land die het beleid bepalen en het is altijd een eenvoudige zaak om de mensen mee te slepen, of het nu gaat om een ​​democratie of een fascistische dictatuur of een parlement of een communistische dictatuur. [...] Inspraak of geen inspraak, de mensen kunnen altijd op het bevel van de leiders worden gebracht. Dat is gemakkelijk. Het enige wat je hoeft te doen is hen vertellen dat ze worden aangevallen en de pacifisten veroordelen vanwege het gebrek aan patriottisme en het blootstellen van het land aan gevaar. Het werkt op dezelfde manier in elk land.

Why, of course, the people don't want war. Why would some poor slob on a farm want to risk his life in a war when the best that he can get out of it is to come back to his farm in one piece? Naturally, the common people don't want war; neither in Russia nor in England nor in America, nor for that matter in Germany. That is understood. But, after all, it is the leaders of the country who determine the policy and it is always a simple matter to drag the people along, whether it is a democracy or a fascist dictatorship or a Parliament or a Communist dictatorship. [...] Voice or no voice, the people can always be brought to the bidding of the leaders. That is easy. All you have to do is tell them they are being attacked and denounce the pacifists for lack of patriotism and exposing the country to danger. It works the same way in any country.

Meermaals in de geschiedenis zijn mensen in opstand gekomen tegen de ongelijkheid van het leven en hebben ze geweigerd zich aan de beperkingen van wetten en geloofsovertuigingen te onderwerpen. Ze hebben vaak een periode van communisme en Rode Terreur doorgemaakt in de hoop uiteindelijk de perfecte staat te verwezenlijken. Hun leiders, aanvankelijk ongetwijfeld oprecht, omhelzen de utopische droom en verklaren zichzelf de vertolkers van zijn idealen, de beloofde gezanten van zijn zegeningen. Maar nu de materie voor de opstand rijp is en ze de verleidingen van de ontluikende macht niet kunnen weerstaan, ondergaan ze al snel die transformatie die de door de geschiedenis, vaak niet ten onrechte, vereenzelvigd wordt met demagogie, als ze falen, of met de autocratie, als ze slagen. In beide gevallen worden ze, met gebruikmaking van de elementen van verloochening in de maatschappij, apostelen van het geweld en verkondigen ze de theorie van de "creatieve vernietiging". Maar in plaats van een utopie te bouwen op de puinhopen die ze hebben geschapen, slagen ze er slechts in, zoals de geschiedenis laat zien, een andere regering op te zetten die, hoe legitiem en stevig haar fundamenten in theorie ook zijn, in de praktijk al snel despotischer en corrupter wordt.

More than once in history have people revolted against the inequalities of life and refused to submit to the restraints of laws and creeds. They have often gone through a period of communism and red terror in the hope of realizing ultimately the Perfect State. Their leaders, undoubtedly sincere at first, espouse the utopian dream, declaring themselves the exponents of its ideals, the promised messengers of its blessings. But with the material for revolt ready at hand, and unable to resist the seductions of nascent power, they soon undergo that transformation which history identifies, often not unjustly, with demagogy, if they fail, or with autocracy, if they succeed. In either case, by utilizing the elements of negation in Society, they become apostles of violence, proclaiming the theory of "creative destruction." But instead of creating a utopia on the ruins of their making, they only succeed in setting up, as history shows, another government, which, no matter how just and sound its foundations are in theory, soon becomes in practice more despotic and corrupt.