Examples of using "„₣“" in a sentence and their dutch translations:
Er was eens een klein beekje.
En dat kleine beekje stroomde vrolijk door de omgeving;
het was gelukkig met zijn leven.
En op een dag kwam het kleine beekje
aan de rand van een reuzegrote woestijn.
Het kleine beekje had al gehoord
dat het voor kleine beekjes gevaarlijk is om door woestijnen te stromen.
Maar ergens voelde het toch dat het door de woestijn moest stromen.
En ergens wist het ook dat er helemaal geen andere weg was.
Maar in woestijnen is het ongelofelijk heet.
het kleine beekje verdampte.
De wolken trokken samen,
waaiden over de woestijn
en regenden in de zee.
Zo werd het kleine beekje een deel van de zee.
ik ben in mijn leven zo dikwijls van gedaante veranderd --
toch had ik nooit gedacht
We veranderen allemaal zo dikwijls van gedaante tijdens ons leven.
Toen ik voor het eerst zo'n woestijn bereikte,
was ik tien jaar oud.
Het was een prachtige dag --
ik had een fantastische kindertijd --
dat je iets cools beleefd had en dat per se aan je ouders wou vertellen.
We zijn dan naar huis gereden
en ik keek er zo naar uit om mijn moeder erover te vertellen.
In ons huis was er een reuzegrote gang.
Ik herinner me dat ik de deur opende --
links in de hal hing een reusachtige spiegel,
een spiegel met een gouden lijst,
de spiegel van mijn mama ...
Ik herinner me het moment dat ik naar boven loop en de deur open ...
en in de gang kijk ...
en de spiegel weg is.
Op die dag is mijn moeder vertrokken
en besloten mijn ouders om te scheiden.
Mijn moeder is toen naar Hamburg verhuisd
en wij zijn in Holzminden gebleven.
Wat er op dat moment binnen in mij gebeurde,
misschien herkennen jullie dat wel.
Soms is een moment in je leven genoeg,
misschien maar een seconde, een woord, een ervaring,
om iets in je te veranderen.
Je weet op dat moment dat het iets in jou verandert --
omdat ik toen dacht:
de wereld is een gevaarlijke plaats
en hier kunnen we gekwetst worden.
Voor mij volgde er dan een erg lange reis,
zoals bij het kleine beekje,
tot ik mezelf op een keer opnieuw gevonden had.
om in de loop van het leven een nieuw inzicht in jezelf te krijgen,
een nieuw zelfbeeld te ontwikkelen,
een nieuwe kijk op jezelf te hebben
missen we iets.
In die woestijn vechten we.
In die woestijn hebben we het gevoel dat het ergens nooit genoeg is.
en dat gemis uit zich op verschillende manieren.
Soms is het een emotioneel gemis.
Soms is het een financieel gemis.
Soms is het tijdsgebrek.
Soms is het een gebrekkige gezondheid.
Maar ik denk dat iedereen het kent,
dat we op een of andere manier al in zo'n woestijn geweest zijn.
Vandaag wil ik graag vier fases, of vier stappen, met jullie delen,
die ik sindsdien in mijn leven doorlopen heb
en die ervoor gezorgd hebben
mijn moeder in het bijzonder.
De eerste fase is de onbewuste onbekwaamheid.
Op dat moment zijn we in de woestijn
en zien we plots alleen nog maar woestijn.
We denken dat wij die woestijn zijn
en zijn helemaal vergeten
dat we ten eerste ooit dat kleine beekje waren
en ten tweede in werkelijkheid tot de zee behoren.
dat we onze eigen essentie vergeten zijn,
dat we onze creativiteit vergeten zijn,
dat we ons bewust zijn van een tekort,
dat we de hele tijd het gevoel hebben, iets van buitenaf nodig te hebben
wat ons eindelijk weer compleet maakt,
iets van buitenaf wat ons vervult,
omdat we het gevoel hebben dat we zo'n vat zonder bodem zijn --
Bij die onbewuste onbekwaamheid klinkt er ook iets ontzettend luid:
een stem in ons hoofd.
Ik noem die stem 'Bullshit FM 98.8'.
Bullshit FM 98.8 is een zender
die in de woestijn continu te ontvangen is.
Bullshit FM 98.8 is de stem die je de hele tijd zegt:
Dat is je nog nooit gelukt en tot nu toe ging sowieso alles mis;
waarom zou het nu goed gaan?'
Misschien kennen jullie deze stem,
die soms gewoon consequent door je hoofd blijft spoken.
Dan komt de tweede fase.
De tweede fase is de bewuste onbekwaamheid.
Op dat moment wordt het echt spannend.
Bij de bewuste onbekwaamheid gebeurt het namelijk,
dat om een of andere reden --
of omdat je je echt iets herinnert --
zich de mogelijkheid voordoet
anders te bekijken.
Plotseling herinner je je
en dat deze woestijn toch niet alles kan zijn