Examples of using "Perfeito" in a sentence and their dutch translations:
Het is perfect.
Perfect.
Perfect.
Het is perfect.
Het was perfect.
Ik ben niet perfect.
...min of meer perfect in het bos.
- Niemand is perfect.
- Niemand is volmaakt.
Alles is perfect.
Tom is perfect.
Alles zal perfect zijn.
God is volmaakt.
Dit is perfect.
Tom was perfect.
- Jouw Engels is perfect.
- Uw Engels is volmaakt goed.
- Uw Engels is perfect.
Wie van ons is perfect?
Hij is niet volmaakt.
De timing is perfect.
Is het niet perfect?
Alleen God is perfect.
Je hebt perfect werk verricht.
Alles is perfect omdat jij bestaat.
Wie van ons is perfect?
- Uw Engels is volmaakt goed.
- Uw Engels is perfect.
Zijn Engels is perfect.
- Jouw Frans is perfect.
- Uw Frans is perfect.
- Jullie Frans is perfect.
Het systeem is niet perfect.
Jouw Frans is perfect.
Dit is de perfecte plek.
het irrationele verlangen perfect te zijn:
Perfect om een nachtelijk maal mee op te sporen.
Toms Frans is perfect.
Het is goed, maar het is niet perfect.
Hij is verre van perfect.
Toms plan is perfect.
De perfecte plek om opgehaald te worden. We hebben het gered.
De perfecte verstopplek voor hongerige haaien.
Onze leraar is een echte idioot.
Het is perfect, al zeg ik het zelf.
...vormt een berm de perfecte plek om samen te komen.
Als ik alleen duik, moet alles aan mijn uitrusting perfect zijn.
Mary spreekt perfekt Frans. Ze spreekt ook vloeiend Duits.
...is perfect voor dieren om terug te vallen op wilde manieren.
De perfecte plek om een gezin te beginnen tijdens de lange winternacht.
Alles valt hier uit elkaar. Maar het is de perfecte plek om op beestjes te jagen.
...en die beweging van troepen was het perfecte voertuig voor de verspreiding van de griep.
Het menselijke brein is het meest perfecte orgaan. Het werkt 24 uur per dag, 365 dagen per jaar, vanaf de geboorte tot wanneer men verliefd wordt.
De jongere dochter, die het evenbeeld was van haar vader op gebied van goedheid en eerlijkheid, was bovendien een van de mooiste meisjes, die er te vinden waren.
Meermaals in de geschiedenis zijn mensen in opstand gekomen tegen de ongelijkheid van het leven en hebben ze geweigerd zich aan de beperkingen van wetten en geloofsovertuigingen te onderwerpen. Ze hebben vaak een periode van communisme en Rode Terreur doorgemaakt in de hoop uiteindelijk de perfecte staat te verwezenlijken. Hun leiders, aanvankelijk ongetwijfeld oprecht, omhelzen de utopische droom en verklaren zichzelf de vertolkers van zijn idealen, de beloofde gezanten van zijn zegeningen. Maar nu de materie voor de opstand rijp is en ze de verleidingen van de ontluikende macht niet kunnen weerstaan, ondergaan ze al snel die transformatie die de door de geschiedenis, vaak niet ten onrechte, vereenzelvigd wordt met demagogie, als ze falen, of met de autocratie, als ze slagen. In beide gevallen worden ze, met gebruikmaking van de elementen van verloochening in de maatschappij, apostelen van het geweld en verkondigen ze de theorie van de "creatieve vernietiging". Maar in plaats van een utopie te bouwen op de puinhopen die ze hebben geschapen, slagen ze er slechts in, zoals de geschiedenis laat zien, een andere regering op te zetten die, hoe legitiem en stevig haar fundamenten in theorie ook zijn, in de praktijk al snel despotischer en corrupter wordt.