Translation of "Doof" in French

0.007 sec.

Examples of using "Doof" in a sentence and their french translations:

Ben je doof?

- Es-tu sourd ?
- Êtes-vous sourd ?
- Êtes-vous sourde ?
- Es-tu sourde ?

Doof jullie sigaretten!

Éteignez vos cigarettes !

Tom is doof.

Tom est sourd.

Ik ben doof.

- Je suis sourd.
- Je suis sourde.

Zijn jullie doof?

Êtes-vous durs d'oreille ?

- Ben je doof of zo?
- Ben jij doof of zo?

- T'es sourd ou quoi ?
- Tu es sourd ou quoi ?

Ik ben niet doof.

- Je ne suis pas sourd.
- Je ne suis pas sourde.

Hij was ook doof.

Il était aussi sourd.

We waren Oost-Indisch-doof.

Nous avons fait la sourde oreille.

De vrouw is bijna doof.

La femme est presque sourde.

Ben je doof of zo?

T'es devenu complètement sourde ou quoi?

Helen Keller was doof en blind.

Hellen Keller était sourde et aveugle.

Ik weet dat Tom doof is.

Je sais que Tom est sourd.

- Doof uw sigaret a.u.b.
- Maak je sigaret alsjeblieft uit.

Éteignez votre cigarette s'il vous plaît.

Wijsheid is nodig om wijsheid te verstaan: muziek bestaat niet voor een doof publiek.

Il faut de la sagesse pour comprendre la sagesse : la musique n'est rien si le public est sourd.

Het vereist wijsheid om wijsheid te verstaan: muziek is niets wanneer het publiek doof is.

Il faut de la sagesse pour comprendre la sagesse : la musique n'est rien si le public est sourd.

Als iemand die Engels spreekt merkt dat een buitenlander met wie hij praat een van zijn zinnen niet begrijpt, dan herhaalt hij het, op dezelfde manier, maar harder, alsof de ander doof is. Het komt aldoor niet bij hem op dat de woorden die hij gebruikt wellicht te moeilijk zijn, of dat zijn uitdrukking wellicht op meerdere manieren door een buitenlander opgevat kunnen worden en dat hij het beter op een makkelijkere manier kan verwoorden. Het resultaat is niet alleen dat de ander het nog steeds niet begrijpt, maar ook geïrriteerd raakt omdat hij als dove behandeld wordt.

Lorsqu'un anglophone s'aperçoit que son interlocuteur étranger n'a pas compris une de ses phrases, il la répète, à l'identique, mais plus fort, comme si son interlocuteur était sourd. À aucun moment il ne lui vient à l'esprit que son vocabulaire est peut-être compliqué ou que sa formulation est très probablement ambiguë pour un étranger et qu'il pourrait reformuler d'une manière plus simple. Le résultat est que non seulement l'interlocuteur ne comprend toujours pas, mais il est irrité d'être pris pour un sourd.