De onderlinge verwevenheid van denken en spreken laat duidelijk zien dat talen niet zozeer een middel zijn om een reeds gevestigde waarheid uit te drukken, maar een middel om een tot dusver onbekende waarheid te ontdekken. Hun verscheidenheid is niet een verscheidenheid van geluiden en tekens, maar van manieren om naar de wereld te kijken.
思考と発話とが相互依存することからわかるように、言語は、既成の事実を捉えるための手段というよりも、未知なる真実を見つけ出すための手段である。その多様性は、音声や記号ではなく世界観の多様性なのだ。