Examples of using "Pobre" in a sentence and their dutch translations:
Arme kat.
Ik ben arm.
Arme man.
Jullie zijn niet arm.
Arme ik.
Hij is arm.
Hij was een arme muzikant.
Wat, als ik arm ben?
- Hij was erg arm.
- Hij was heel arm.
Ik ben heel arm.
Hij zei dat hij arm was.
Sorry voor mijn slechte Esperanto.
De dame is niet arm.
Ik weet hoe het is om arm te zijn.
Mijn arme hart lijdt.
Hij was een arme muzikant.
Het arme meisje werd blind.
Ze is arm, maar ze is gelukkig.
Toms familie is arm.
Drie jaar geleden was ik arm.
Wie arm is, heeft geen ondeugden.
De man schaamde zich ervoor dat hij arm geboren was.
Deze arme kat is bijna gestorven van de honger.
In mijn land wil er niemand arm zijn.
Hoewel hij arm was, was hij gelukkig.
De arme man heeft een gebroken hart.
Deze arme kat is bijna gestorven van de honger.
- Ik schaam me er niet voor dat ik arm ben.
- Ik denk niet dat arm zijn iets is om je voor te schamen.
Hij is zo arm als een kerkrat.
Hij is inderdaad arm, maar hij is gelukkig.
Er was eens een arme boer in het dorp.
De man schaamde zich ervoor dat hij arm geboren was.
Tom is te arm om een advocaat in te huren.
De rijken worden rijker en de armen worden armer.
- Er waren eens een arme man en een rijke vrouw.
- Er leefde eens een arme man en een rijke vrouw.
Hij werd zo arm geboren dat hij nauwelijks naar school geweest is.
Hij was arm, maar hij leende geen geld van anderen.
Ik denk niet dat arm zijn iets is om je voor te schamen.
Arm is niet wie weinig heeft, maar wie altijd meer wil.
Een arme is niet hij die te weinig heeft, maar hij die te veel wil.
Op een dag, toen ze bij die bron was, kwam een arme vrouw naar haar, en vroeg haar om haar te drinken te geven.
Waarom, natuurlijk willen de mensen geen oorlog. Waarom zou een arme boerderij sloeber zijn leven in een oorlog riskeren wanneer hij er het beste uit kan komen door terug te keren naar zijn boerderij? Uiteraard willen de gewone mensen geen oorlog; noch in Rusland, noch in Engeland, noch in Amerika, noch wat dat betreft in Duitsland. Dat is vanzelfsprekend. Maar het zijn tenslotte de leiders van het land die het beleid bepalen en het is altijd een eenvoudige zaak om de mensen mee te slepen, of het nu gaat om een democratie of een fascistische dictatuur of een parlement of een communistische dictatuur. [...] Inspraak of geen inspraak, de mensen kunnen altijd op het bevel van de leiders worden gebracht. Dat is gemakkelijk. Het enige wat je hoeft te doen is hen vertellen dat ze worden aangevallen en de pacifisten veroordelen vanwege het gebrek aan patriottisme en het blootstellen van het land aan gevaar. Het werkt op dezelfde manier in elk land.