Translation of "Hol" in Spanish

Haar hol is ver weg.

La guarida estaba bastante lejos.

Ze kwam niet uit dat hol.

No salía de la guarida.

Ik ga vaak naar haar hol.

Suelo ir a menudo al lugar de su guarida principal.

En kwam niet terug naar dat hol.

Y no regresó a esa guarida.

Bovenmaatse oren luisteren naar vibraties in hol hout.

Las orejas extragrandes escuchan las vibraciones en la madera hueca.

Zodat die hol werden, net als bij vogels nu,

vaciándolas por dentro como en un pájaro moderno,

Ik wilde haar helpen bij haar hol te komen.

Pensé en ayudarla a regresar a la guarida.

En toen verliet ze het hol en was ze bang.

Y salió de su guarida y se asustó mucho.

Ik zag haar niet. Ze was niet in haar hol.

No la encontraba. No estaba en su guarida.

Ze zit helemaal achter in het hol en beweegt nauwelijks.

Estaba en la parte trasera de la guarida, no se movía mucho.

Ze wordt het hol uit gespoeld, zo goed als dood.

Y luego vi que se arrastró fuera de la guarida, apenas con vida.

Ze hield zich met alle andere armen vast aan het hol.

Mantenía los otros brazos adheridos dentro de la guarida usando las ventosas.

Om zijn boodschap over te brengen... ...dient zijn trechtervormige hol als versterker.

Para ayudar a transmitir su mensaje, su guarida en forma de embudo actúa como amplificador.

En heeft ze een methode om ze op te pakken... ...en voorzichtig uit het hol te gooien.

y con un método increíble, las tomó con sus ventosas y las lanzó fuera de la guarida.

In onze jeugd kunnen we elk uur van de dag volstrekt nieuwe, subjectieve of objectieve ervaringen beleven. Ons begripsvermogen is levendig, ons geheugen is scherp en onze herinneringen aan die tijd zijn, net als die aan een tijd van snelle en interessante reizen, ingewikkeld, veelvoudig en langdradig. Maar naarmate elk voorbijgaand jaar een deel van deze ervaring omzet in een automatische routine die we nauwelijks nog opmerken, vervagen de dagen en de weken in de herinnering tot een inhoudsloze eenheid en worden de jaren hol en storten ze ineen.

En la juventud podemos tener una experiencia absolutamente nueva, subjetiva u objetiva, a todas las horas del día. La aprensión es vívida, la retentiva es fuerte, y nuestros recuerdos de esa época, como aquellos del tiempo durante un viaje rápido e interesante, son algo intrincado, multitudinario e interminable, pero a medida que pasan los años parte de esta experiencia se convierte en una rutina automática que casi no se nota en absoluto; los días y las semanas pasan suavemente dejando los recuerdos como un elemento sin contenido, y con los años crece en ellos el vacío y se atenúa su existencia.