Translation of "Destruction" in Dutch

0.007 sec.

Examples of using "Destruction" in a sentence and their dutch translations:

Why this destruction?

Waarom deze vernietiging?

Her destruction in the southern ocean.

het schip vergaan was in de zuidelijke oceaan.

They caused an untold amount of death and destruction.

Zij veroorzaakten een onnoemelijke hoeveelheid dood en vernietiging.

As the Grande Armée marched  to its destruction in Russia.

terwijl de Grande Armée naar zijn vernietiging in Rusland marcheerde.

A nuclear war will bring about the destruction of mankind.

Een kernoorlog zou de vernietiging van de mensheid betekenen.

The war brought about death and destruction in the city.

- De oorlog bracht dood en vernietiging teweeg in de stad.
- De oorlog bracht dood en vernieling in de stad.

The privileged have regularly invited their own destruction with their greed.

De bevoorrechten hebben geregeld door hun hebzucht om hun eigen ondergang verzocht.

destruction on that campaign - first through  exhaustion and disease on the march to Moscow;  

het korps tijdens die campagne te voorkomen - eerst door uitputting en ziekte op de mars naar Moskou;

Industrialization of the region must be carried out very carefully to avoid environmental destruction.

De industrialisatie van de regio moet met veel zorg uitgevoerd worden om milieuvernietiging te voorkomen.

People of privilege will always risk their complete destruction rather than surrender any material part of their advantage.

Bevoorrechte mensen zullen altijd hun volledige vernietiging riskeren in plaats van een stoffelijk deel van hun voorrecht af te staan.

Both we and the Soviets face the common threat of nuclear destruction and there is no likelihood that either capitalism or communism will survive a nuclear war.

Zowel wij als de Sovjets staan voor de gemeenschappelijke dreiging van nucleaire vernietiging en de kans dat het kapitalisme of het communisme een kernoorlog zal overleven is nihil.

People of privilege will always risk their complete destruction rather than surrender any material part of their advantage. Intellectual myopia, often called stupidity, is no doubt a reason. But the privileged also feel that their privileges, however egregious they may seem to others, are a solemn, basic, God-given right. The sensitivity of the poor to injustice is a trivial thing compared with that of the rich.

Bevoorrechte mensen zullen altijd hun volledige vernietiging riskeren in plaats van een stoffelijk deel van hun voorrecht af te staan. De intellectuele kortzichtigheid, vaak domheid genoemd, is ongetwijfeld een reden. Maar de bevoorrechten hebben ook het gevoel dat hun voorrechten, hoe schandelijk ze ook mogen lijken voor anderen, een plechtig, fundamenteel, door God gegeven recht zijn. De gevoeligheid van de armen voor onrechtvaardigheid is onbeduidend in vergelijking met die van de rijken.

Sweatshop labor, rainforest destruction, global warming, displacement of indigenous communities, air and water pollution, eradication of wildlife on farmland as “pests”, the violent overthrow of popularly elected governments to maintain puppet dictators compliant to big business interests, open-pit strip mining, oil drilling in environmentally sensitive areas, union busting, child slavery, and payoffs to repressive regimes are just some of the many impacts of the seemingly innocuous consumer products we consume every day.

De arbeid in sweatshops, de vernietiging van het regenwoud, de klimaatopwarming, de verdrijving van inheemse gemeenschappen, de lucht- en watervervuiling, de uitroeiing van wilde dieren op landbouwgrond als "ongedierte", de gewelddadige omverwerping van democratisch gekozen regeringen om marionettendictators in stand te houden die de belangen van grote bedrijven behartigen, de dagbouw, de oliewinning in ecologisch kwetsbare gebieden, de vakbondsonderdrukking, de kinderslavernij en de steekpenningen aan onderdrukkende regimes zijn slechts enkele van de vele gevolgen van de schijnbaar onschuldige consumptiegoederen die we elke dag verbruiken.

More than once in history have people revolted against the inequalities of life and refused to submit to the restraints of laws and creeds. They have often gone through a period of communism and red terror in the hope of realizing ultimately the Perfect State. Their leaders, undoubtedly sincere at first, espouse the utopian dream, declaring themselves the exponents of its ideals, the promised messengers of its blessings. But with the material for revolt ready at hand, and unable to resist the seductions of nascent power, they soon undergo that transformation which history identifies, often not unjustly, with demagogy, if they fail, or with autocracy, if they succeed. In either case, by utilizing the elements of negation in Society, they become apostles of violence, proclaiming the theory of "creative destruction." But instead of creating a utopia on the ruins of their making, they only succeed in setting up, as history shows, another government, which, no matter how just and sound its foundations are in theory, soon becomes in practice more despotic and corrupt.

Meermaals in de geschiedenis zijn mensen in opstand gekomen tegen de ongelijkheid van het leven en hebben ze geweigerd zich aan de beperkingen van wetten en geloofsovertuigingen te onderwerpen. Ze hebben vaak een periode van communisme en Rode Terreur doorgemaakt in de hoop uiteindelijk de perfecte staat te verwezenlijken. Hun leiders, aanvankelijk ongetwijfeld oprecht, omhelzen de utopische droom en verklaren zichzelf de vertolkers van zijn idealen, de beloofde gezanten van zijn zegeningen. Maar nu de materie voor de opstand rijp is en ze de verleidingen van de ontluikende macht niet kunnen weerstaan, ondergaan ze al snel die transformatie die de door de geschiedenis, vaak niet ten onrechte, vereenzelvigd wordt met demagogie, als ze falen, of met de autocratie, als ze slagen. In beide gevallen worden ze, met gebruikmaking van de elementen van verloochening in de maatschappij, apostelen van het geweld en verkondigen ze de theorie van de "creatieve vernietiging". Maar in plaats van een utopie te bouwen op de puinhopen die ze hebben geschapen, slagen ze er slechts in, zoals de geschiedenis laat zien, een andere regering op te zetten die, hoe legitiem en stevig haar fundamenten in theorie ook zijn, in de praktijk al snel despotischer en corrupter wordt.