Examples of using "Fail" in a sentence and their dutch translations:
Ik faal.
We zullen falen.
- Tom zal falen.
- Tom zal mislukken.
Ge zult mislukken.
Ik heb er geen woorden voor.
Ik zal niet falen.
Wat als het me niet lukt?
Ik kan niet zien.
Waarom hebben we gefaald?
als je faalt in comedy.
Je zal voor al je examens zakken.
- Je kunt niet bang zijn om te falen.
- U kunt niet bang zijn om te falen.
- Jullie kunnen niet bang zijn om te falen.
Ik heb niet gefaald komisch te zijn.
We mislukken, worden teleurgesteld en ondervinden tegenslagen.
Zo iemand lukt niets.
Ik begrijp niet wat zijn echte doel is.
Ik kan niet zien.
Ik wil niet zakken voor mijn examens.
Maak je geen zorgen. Deze keer falen we niet.
Ge moet hard studeren om niet te mislukken.
Kom hier zeker altijd voor vijf uur.
Soms moet je falen voordat je kunt slagen.
Nog eens 20% slagen niet in taaltesten.
- Als je niet studeert, zal je het examen niet halen.
- Als je niet studeert, zal je zakken voor het examen.
Heeft hij opnieuw gefaald?
Meer dan 70% van de kinderen krijgen dit niet onder de knie.
Ik denk dat ik voor al mijn examens zal zakken.
Ik kom woorden te kort om de schoonheid van dit landschap te beschrijven.
Elk jaar bezoeken duizenden buitenlanders Japan.
Ze studeerde hard om niet te zakken voor het toelatingsexamen.
Ik heb er geen woorden voor.
De kruisvaarders proberen dan Hama en Harim te nemen, maar falen in de poging.
Vergeet deze brief niet te versturen.
Ik heb er geen woorden voor.
Ik dacht dat Takeo in het examen zou slagen en dat Kunio zou buizen, maar het was net omgekeerd.
Ik heb er geen woorden voor.
- Ik heb er geen woorden voor.
- Woorden schieten me tekort.
Meermaals in de geschiedenis zijn mensen in opstand gekomen tegen de ongelijkheid van het leven en hebben ze geweigerd zich aan de beperkingen van wetten en geloofsovertuigingen te onderwerpen. Ze hebben vaak een periode van communisme en Rode Terreur doorgemaakt in de hoop uiteindelijk de perfecte staat te verwezenlijken. Hun leiders, aanvankelijk ongetwijfeld oprecht, omhelzen de utopische droom en verklaren zichzelf de vertolkers van zijn idealen, de beloofde gezanten van zijn zegeningen. Maar nu de materie voor de opstand rijp is en ze de verleidingen van de ontluikende macht niet kunnen weerstaan, ondergaan ze al snel die transformatie die de door de geschiedenis, vaak niet ten onrechte, vereenzelvigd wordt met demagogie, als ze falen, of met de autocratie, als ze slagen. In beide gevallen worden ze, met gebruikmaking van de elementen van verloochening in de maatschappij, apostelen van het geweld en verkondigen ze de theorie van de "creatieve vernietiging". Maar in plaats van een utopie te bouwen op de puinhopen die ze hebben geschapen, slagen ze er slechts in, zoals de geschiedenis laat zien, een andere regering op te zetten die, hoe legitiem en stevig haar fundamenten in theorie ook zijn, in de praktijk al snel despotischer en corrupter wordt.