Examples of using "Bana" in a sentence and their polish translations:
Powiedz mi.
Napisz do mnie.
Daj mi mapę.
Nie dotykaj mnie!
On mnie dotknął.
Nie przypominaj mi.
Pokaż mi.
Możesz na mnie liczyć.
Powinien był mi pan zaufać.
- Nie uderz mnie.
- Nie bij mnie.
Nie powiedziano mi.
Nie uwierzysz mi.
- Nie bądź na mnie zły.
- Nie gniewaj się na mnie.
Uwierz mi.
Spójrz na mnie!
Uderz mnie.
Nie pytaj mnie dlaczego.
Daj mi tę książkę.
- Powiedź mi prawdę.
- Powiedz mi prawdę.
Pokaż mi pieniądze.
Przypominasz mi kogoś.
Podaj mi krzesło.
Musisz mi pomóc.
„Zaufaj mi”, powiedział.
Nie dołączysz do mnie?
Powiedz mi o swoim planie.
Daj mi twoje pieniądze.
- Dlaczego mi nie uwierzyłeś?
- Dlaczego mi nie wierzyłeś?
Proszę, powiedz mi.
Nie zwracaj na mnie uwagi.
Zostaw tą sprawę mnie.
- On jest na mnie zły.
- On się na mnie gniewa.
- Jest na mnie wkurzony.
- Gniewa się na mnie.
Nie traktuj mnie w ten sposób.
Ktoś mi to mówił.
- Gniewasz się na mnie?
- Gniewacie się na mnie?
- Jesteś na mnie zły?
Proszę dać mi znać.
Odpowiedz mi.
- Ufała mi.
- Zaufała mi.
Nauczysz mnie?
Czemu nie dałeś mi znać?
- Daj mi to.
- Oddawaj.
- Oddawaj to.
Nie gap się tak na mnie.
Gapiła się na mnie.
- Dlaczego jesteś na mnie zła?
- Dlaczego się na mnie wściekasz?
- Dlaczego się na mnie gniewacie?
Opowiedz mi o nim.
Nikt mi nie powiedział.
Powinni mi dziękować.
Los uśmiechnął się do mnie.
Ufasz mi?
Tom mi nie powiedział.
Dołączysz do mnie?
Okłamałeś mnie.
Podajcie mi swoje nazwiska.
Przestań mnie bić!
Nie możesz mi pomóc.
Wszyscy się ze mnie śmieją!
Przynieś mi moje buty!
Daj mi rękę.
Prawie mnie trafiłeś.
Wyślij rachunek do mnie.
Pokaż mi swoje szkice.
Jesteś mi winien pieniądze.
Kto na mnie patrzy?
Przyniosła mi kawę.
Ojciec jest na mnie zły.
Co mi polecisz?
Wróć do mnie.
Podaj mi swój adres.
Nie zapomnij napisać do mnie.
Zapytaj mnie jutro.
Trzymaj za mnie kciuki!
Powinieneś był najpierw się ze mną skonsultować.
Nie kłam mi.
Przestań mnie bić.
Tom by mi powiedział.
Daj mi to.
Pokazała mi swój ogród.
Możesz mnie nauczyć?
Nigdy mi nie zaufałeś.
On mnie uczy.
- Co się ze mną stanie?
- Co ze mną będzie?
Podaj mi latarkę.
Daj mi swoją broń.
Daj mi swój portfel.
Podaj mi swoje położenie.
- Pokaż mi swoje ręce.
- Daj mi swoje ręce.
Daj mi diamenty.
- Przynieś mi magazyny.
- Przynieś mi te gazety.
- On się na mnie pogniewał.
- Zezłościł się na mnie.
- Wściekł się na mnie.
- Wkurzył się na mnie.
- Pogniewał się na mnie.
Życz mi szczęścia.
Wierzysz mi?
To należy do mnie.
Daj mi swój zegarek.
Dlaczego mi nie wierzysz?
Powinieneś zostawić mi planowanie.
- Chciałbym, żebyś mi zaufał.
- Chciałabym, żebyś mi zaufał.
- Chciałabym, żebyś mi zaufała.
- Chciałbym, żebyś mi zaufała.