Examples of using "Communism" in a sentence and their dutch translations:
Dit is communisme.
De linkse stroming, een kinderziekte van het communisme.
Er waart een spook rond door Europa - het spook van het communisme.
De linkse stroming, een kinderziekte van het communisme.
Een spook waart door Europa – het spook van het communisme.
Er waart een spook rond door Europa - het spook van het communisme.
Het communisme zal nooit geschieden, zolang ik leef.
De angst voor het communisme was toen erg sterk.
Er waart een spook rond door Europa - het spook van het communisme.
Het communisme wordt reeds door alle Europese machten als een macht erkend.
Zowel wij als de Sovjets staan voor de gemeenschappelijke dreiging van nucleaire vernietiging en de kans dat het kapitalisme of het communisme een kernoorlog zal overleven is nihil.
Reeds meer dan achthonderd jaar wonen er in Transilvanië Duitse inwijkelingen voornamelijk uit de Moezel- en de Rijnstreek onder het bewind van de Hongaarse koningen, het Habsburgse Rijk en het communisme van Ceaușescu.
Het is hoog tijd dat de communisten hun opvattingen, hun oogmerken, hun tendensen openlijk voor de gehele wereld ontvouwen en tegenover het sprookje van het spook van het communisme een manifest van de partij zelf plaatsen.
Waar is de oppositiepartij, die niet door haar regerende tegenstanders als communistisch is gedoodverfd? Waar de oppositie die niet de meer vooruitstrevende oppositiepartij, zowel als haar reactionaire tegenstanders het brandmerkende verwijt van het communisme voor de voeten heeft teruggeworpen?
Meermaals in de geschiedenis zijn mensen in opstand gekomen tegen de ongelijkheid van het leven en hebben ze geweigerd zich aan de beperkingen van wetten en geloofsovertuigingen te onderwerpen. Ze hebben vaak een periode van communisme en Rode Terreur doorgemaakt in de hoop uiteindelijk de perfecte staat te verwezenlijken. Hun leiders, aanvankelijk ongetwijfeld oprecht, omhelzen de utopische droom en verklaren zichzelf de vertolkers van zijn idealen, de beloofde gezanten van zijn zegeningen. Maar nu de materie voor de opstand rijp is en ze de verleidingen van de ontluikende macht niet kunnen weerstaan, ondergaan ze al snel die transformatie die de door de geschiedenis, vaak niet ten onrechte, vereenzelvigd wordt met demagogie, als ze falen, of met de autocratie, als ze slagen. In beide gevallen worden ze, met gebruikmaking van de elementen van verloochening in de maatschappij, apostelen van het geweld en verkondigen ze de theorie van de "creatieve vernietiging". Maar in plaats van een utopie te bouwen op de puinhopen die ze hebben geschapen, slagen ze er slechts in, zoals de geschiedenis laat zien, een andere regering op te zetten die, hoe legitiem en stevig haar fundamenten in theorie ook zijn, in de praktijk al snel despotischer en corrupter wordt.